Nicaragua - Granada & San Juan del Sur

Valentijnsdag is hier de dag van de liefde en de vriendschap, wat betekend dat het hele dorp samenkomt in de lokale Comedor om te dansen. Samen met ons favoriete Australische stelletje Brigette en Lewis waren we op een bijna verlaten paradijselijk strand belandt om de zonsondergang te kijken en we eindigden toevallig in deze Comedor waar we heerlijke verse kreeft en vis voorgeschoteld kregen. De dansvloer begon toen wij net klaar waren en er zaten een paar jongetjes helemaal opgedoft op de stoel te wachten tot de eerste mensen de dansvloer onveilig maakten. Brigette en ik trokken onze stoute schoenen aan, pakten de jongetjes bij de armen en trokken ze mee de dansvloer op, onder het toezicht van hun moeders en de (goedkeurende?) blikken van de lokale grote binken. Een dure taxirit terug naar San Juan del Sur was het helemaal waard, zeker omdat we op de heenweg konden meeliften met de vuilniswagen en het eten zo goedkoop was.

Max en ik waren speciaal naar Sun Juan del Sur gegaan voor Sunday Funday, een evenement waar je kennelijk geweest MOET zijn en elke toerist in het land was dan ook aanwezig. Sunday Funday is een Pool Crawl in drie verschillende hostels waar je kunt dansen, drinken, zwemmen in het ranzige zwembad, en lol kunt hebben met en/of om alle dronken mensen om je heen. Het zonnetje scheen, de lucht was blauw, de zee op de achtergrond en een grote groep vrienden van eerdere ontmoetingen waren er om met ons te feesten. Het duurde van 12 uur ’s middags tot diep in de nacht – als je het tenminste zo lang volhield.

Onze grote rugzakken hadden we achtergelaten in het hostel in Granada en het was echt een opluchting om met een klein weekendtasje in de overvolle chickenbussen te zitten. Hostel Backyard in Granada (kleinschalig met keuken en zwembad en een hele fijne sfeer) is al ruim een week onze thuishaven. We zien mensen komen en we zien mensen gaan en elke dag maken we een rondje op de markt om onze verse ingrediënten voor het avondeten te halen en doen we (soms) een activiteit. Zo zaten we vorige week op een boot met een groep mensen op het meer van Managua en voeren we tussen pak-‘m-beet 365 kleine vulkanische eilandjes. Het verhaal is dat deze eilandjes zijn ontstaan omdat de vulkaan die ernaast ligt 2000 jaar geleden is ontploft en alle stenen in het water terecht zijn gekomen. Nu zijn ze in handen van de alcoholbaronnen van het land, de familie Toña, die hier in hun prachtige vila’s verblijven om tot rust te komen en bekeken te worden door hordes toeristen. Er is ook een eilandje met vijf apen de we met bananen en andere groentes en fruit mochten voeren. En kennelijk is het meer thuishaven voor bullsharks, maar die hebben we niet gezien. ’s Avonds grote pizza’s gegeten met alle mensen van het hostel en ik ben hard uitgelachen door Max toen ik van m’n barkruk afdonderde en besloot dat het tijd was om in bed te gaan liggen.

We vinden Granada een mooiere stad dan Leon. Het ligt natuurlijk altijd aan de mensen die je ontmoet en de “toevalligheden” waar je op stuit die je momenten mooi maken, maar voor ons heeft Granada gewoon meer sfeer ook al is er minder te beleven. Maar alle gebouwen zijn hier in verschillende kleuren geschilderd en het stikt hier van de prachtige kerkjes. Elke dag is heter dan de vorige en het zwembad naast onze kamer is een welkome verfrissing. Door de hitte worden we elke dag heel vroeg wakker, maar dat betekend niet dat we meer doen op een dag dan in Nederland. Ik heb vandaag kort Skype contact gehad met mijn ouders en Sjors voor het eerst sinds we vertrokken uit Nederland - het internet aan deze kant van de wereld lijkt het zwaar te hebben goed contact te kunnen maken. Om het kort door de bocht te zeggen was Granada een vakantie tijdens onze vakantie: het ging hier niet om musea bezoeken, vulkanen beklimmen of andere activiteiten, maar we hebben puur ontspannen en veel nieuwe leuke mensen ontmoet en een “go-with-the-flow” attitude werkt altijd. Granada voor ons was een avondje drinken met Israeliërs Roy en Adar, Nederlander Robin weer zien en lekker met hem koken, chillen met Amerikanen Tony en Andy en Nederlander Toby uit El Salvador. Willen we de hele dag in een hangmat liggen met een boek en af en toe zwemmen in het zwembad? Prima, porque no?! Maar ons beeld voor de resterende maanden die we hebben (ja lieven mensen, het einde komt in zicht) wordt steeds duidelijker en de komende periode zullen jullie vrij weinig van ons horen omdat we weer diep de jungle in gaan zonder internet. We hebben ons opgegeven voor een red-de-schildpadden-programma aan de Cariben kant van Costa Rica, waar we heen reizen met behulp van enkele nacht- en rivierboten. Morgen vertrekken we samen met onze Nederlandse vriend Robin (ontmoet in Semuc Champey, Guatemala) eerst nog naar Ometepe: een vulkanisch eiland in het meer Managua waar kennelijk enkele bullsharks huishouden. Maar geen zorgen als je een tijd lang niets van ons hoort hoor, we blijven schrijven :-) Muchos besos!