Guatemala - Flores & Semuc Champey

4. Guatemala – Flores & Semuc Champey

Het blijft verbazingwekkend hoeveel verschil je vindt als je simpelweg een grens passeert. Natuurlijk heb je dit in Europa ook, maar ik verwachtte hier minder verschillen omdat ze allemaal Spaanstalig zijn en veel landen een gemeenschappelijke Maya-geschiedenis hebben. Toch is Guatemala, het vierde land dat we bezoeken, weer echt heel anders. De kleuren van de natuur, de bouwstijl van de huizen, het uiterlijk van de mensen en de cultuur. De bus vanaf de grens Belize-Guatemala bracht ons naar Santa Elena, vanwaar we een stukje moesten lopen met onze tassen naar het pittoreske eilandje Flores.

Flores is een heerlijk rustig eiland en perfect om helemaal niets te doen. Het bestaat pak-‘m-beet uit 10 straten en een plein. Op het plein pronkte een kitscherige kerstboom die ’s avonds een show gaf met gekleurde lichtjes en harde muziek. Flores bulkt van de restaurantjes aan de waterkant waar je urenlang kunt vertoeven met een heerlijke verse fruit smoothy. We waren er precies op een tijd met weinig toeristen, maar we konden ons goed voorstellen hoe de smalle hobbelige straatjes in het hoogseizoen volstromen met toeristen met afritsbroeken en strohoeden.

De meeste toeristen boeken vanuit Flores een tour naar de oude Maya stad Tikal, en de Lonely Planet geeft Tikal aan als hoogtepunt, dus konden wij niet achterblijven. Om half 5 ’s ochtends zou de shuttle ons ophalen bij ons hotel, maar de inwoners van Guatemala hebben het niet zo nauw met de tijd (misschien een overblijfsel van de Spaanse invasie?) dus werden we drie kwartier later opgepikt. Als nog arriveerden we vroeg genoeg in Tikal om de mensenmenigte te ontwijken en de apen in de bomen te zien slingeren. Naast alle oude ruïnes die we 5 uur lang hebben beklommen zagen we ook nog 2 toekans, een miereneter, en meer aparte beesten. De brulapen hebben we wel gehoord, maar helaas niet gezien. Tikal is echt prachtig, vooral Templo IV met een machtig mooi uitzicht over de hele jungle met af en toe tempeltoppen die uitsteken tussen te bomen. Het is alleen wel een pittig programma met kilometers wandelen en vele meters klimmen.

Tijd om door te gaan – volgende halte: Greengo’s Hotel in Semuc Champey waar we zes weken mogen werken in ruil voor eten en een bedje. 13 December hebben we de hele dag met 16 mensen in een klein busjes gezeten op weg naar Lanquin. Je rijdt letterlijk 10 uur lang door de jungle, en dat is echt prachtig, maar het is niet echt een fijne rit omdat je door de hele auto stuitert over een extreem hobbelige weg die alleen maar uit S-bochten lijkt te bestaan. Een lunchbreak in Cobán en weer verder richting Lanquin. We dachten dat we er nooit zouden komen – maar het is gelukt. Greengo’s Hotel heeft een gratis shuttleservice die je vanuit Lanquin naar het hotel brengt. We moesten alleen wel nog een uur wachten op de volgende shuttle en gebruikten deze tijd om met de “coyotes” (jongens die toeristen naar hun hotels willen lokken) te praten, te drinken en muziek te luisteren. Nog maar 10 kilometer naar Semuc! Maar dit waren echt de ergste 10 kilometer van mijn leven. Het duurde 45 minuten, het was pikdonker, de weg was extreem slecht en we hadden geen idee waar we waren. Dit maakt het wel extra idyllisch als je helemaal verreisd aankomt bij het hotel en een waar paradijs in de jungle ontdekt.

Greengo’s Hotel bestaat uit een aantal dorms en een aantal privékamers. Alle huisjes zijn van hout en in felle kleuren geschilderd, wat goed afsteekt tegen het groen van de omringende jungle. Er stroomt een riviertje door het terrein waar je lekker in kunt zwemmen en waar een aantal hangmatten boven hangen. Er is een restaurant en een bargedeelte, een pingpongtafel, een volleybalcourt, tafelvoetbal, darten, poolen en beerpong. Helaas hebben we door de ligging weinig toegang tot elektriciteit, laat staan internet, maar hierdoor hebben de gasten wel meer contact met elkaar. Max en ik zijn benoemd tot de organisatoren van Kerst en Oud&Nieuw om de gasten een leuke tijd te bezorgen, en we gaan ook de bar draaien (die op dit moment gesloten is wegens gebrek aan capabel personeel). We gaan terug naar Cobán om inkopen te doen en bedenken een leuk menu.

Door beperkt internet in de jungle (echt kost een uur om een website te openen, als je geluk hebt) wensen wij alle lieve vrienden en familie in Nederland en andere plaatsen in de wereld alvast een fijne Kerst en een mega gelukkig Nieuwjaar! We houden heel veel van jullie en zien jullie volgend jaar weer! Dikke zoen en heel veel liefs uit Semuc Champey, Guatemala <3 Max & Sanne